Park44

Ik zag zes beren is de naam van een rapport dat door Jac.Splinter werd opgesteld naar aanleiding van alle 'beren' die ambtenaren zagen bij de realisatie van Park'44.
Je kunt problemen zien, of beren op de weg, maar je zou ook eens kunnen nadenken over eventuele voordelen. In het rapport worden een aantal voordelen opgesomd van gras op het plein:

Het centrum wordt aantrekkelijker voor bewoners en bezoekers van de binnenstad.

Een vriendelijke uitstraling levert op termijn vriendelijker mensen op.

Een groene omgeving vermindert de criminaliteit.

Het gras leidt tot imagoverbetering voor de stad.

Mensen worden verantwoordelijk gemaakt voor het behoud en de uitstraling van het park door middel van aandelen en directe betrokkenheid.

Lees het volledige rapport hier: Ik zag zes beren...

Park'44, Een grasmat van 60 bij 30 meter in plaats van een stenen plein. Het leek zo simpel. Jac.Splinter kreeg toestemming om in het pinksterweekeinde van 2003 1500 vierkante meter graszoden over het plein uit te rollen. Het resultaat was verbluffend. "Gewoon zo laten, niets meer aan doen" kopte de Gelderlander op zaterdag 7 juni 2003 paginabreed. Veel mensen vonden dat er een permanente grasmat op het plein moest komen. Hoe moeilijk kan het zijn: stenen eruit, gras erin. Klaar. Het duurde iets langer. Niet iedereen was even enthousiast en niet iedereen was ervan overtuigd dat het een eenvoudig project was. Nog net geen twee jaar later, op 21 mei 2005 werd park'44 officieel geopend.
"Mijn eerste miljoenenproject, in guldens dan." beweert Jac.Splinter wel eens ironisch. Helaas maar waar. Als je alle kosten optelt die er gemaakt zijn om park'44 te realiseren dan kom je aardig in de buurt. Lees het park'44 woordenboek en verbaas je over de weerstand binnen de gemeente Nijmegen tegen dit plan. Hoe draaien wethouders, burgemeester en ambtenaren in het rond om het project vooral niet door te laten gaan. Hoe geef je geld van een ander makkelijk uit en waar ligt je eigen verantwoordelijkheid?
In mei 2006 kreeg de gemeentelijke Rekenkamer de opdracht van de gemeenteraad om uit te zoeken hoe het zat met de realisatie en de financiering van Park'44. "We hebben geprobeerd om een schema te maken van wie wanneer nou welk bedrag toezegd en wanneer dat weer veranderde,verzuchtte Jelly Smink, de secretaris van de rekenkamer in oktober 2006, "maar we kwamen er zelf ook niet uit".
Het rekenkamer onderzoek is op 12 januari 2007 openbaar gemaakt. Dit woordenboek probeert aan de hand van de gehanteerde begrippen de waarheid achter Park'44 voor iedereen inzichtelijk te maken.
Samenstelling en redactie: Patrick Arink en Jac.Splinter.

dit woordenboek is (nog) niet volledig...het duurt even voor je een zeven ordners tellend dossier hebt gedigitaliseerd...we blijven er aan werken.

(11 april 2005) Dag waarop de offertes ingeleverd moeten worden in gesloten envelop. Die werd zonder overleg met een week vooruit verschoven naar 18 april. Volgens Jan ter Wal was dat gevraagd door de aannemer die de opdracht uiteindelijk kreeg (Van Boekel uit Zeeland). Peter Kempen de bedrijfsleider keek verbaasd toen Jac.Splinter hem dat vertelde: Wij waren op tijd klaar hoor met onze cijfers. Wij kregen te horen dat het een week later pas ingeleverd hoefde te worden.

18 april 2005 de dag dag bekend werd wat de aannemers begroot hadden voor de uitvoering van Park’44.
Van Boekel leverde dus op 18 april om elf uur zijn offerte in. Jacobs wegenbouw eveneens maar die bleek ruim 40.000 euro duurder en dus kreeg van Boekel de klus. 209.000 euro (!) zou het gaan kosten. Omdat we per mail te horen hadden gekregen dat we niet op 26 april maar op 19 april de dekking moesten overleggen hadden we nog precies 18 uur om een definitieve dekking te gaan zoeken voor het door de stichting bij te dragen bedrag. Tot dat moment was onduidelijk hoeveel dat zou gaan worden. Maximaal 88.000 was er geeist door Han Bekkers en dus Jan ter Wal en Hans van Hooft sr. en Paul Depla, dat werd na een dubieuze vergadering (6 april 2005): maximaal 88.000 euro min het verschil tussen begroting en offerte.